En toen was mijn pen leeg; ineens kon ik niet meer schrijven.

Ik maak ook gewoon niet zoveel meer mee met alle kinderen de deur uit en zonder werk.

Mijn eindeloze wandelingen zijn afgelopen omdat ik niet meer door de bossen kan struinen en thuis moet ik altijd VOORZICHTIG doen omdat ik bij alles uit de bocht vlieg , eten knoei, omval of iets anders onnozels.

Heel lang was ik eigenwijs en deed rare dingen gewoon toch.

Klom bovenop de container om het vuil aan te stampen, stond op wankele keukentrapjes, probeerde te eten met mes en vork.

Maar langzaam kwam het besef dat ik onverstandig bezig was en mezelf in de weg zat.
Als ik val en botten breek ben ik onoverkomelijk ver van huis mes en vork zijn zwaar overgewaardeerd.

Keukentrapjes en mooi bestek heb ik afgezworen en ik heb mezelf in een andere versnelling gezet.

Alles tranquilo, toch tijd genoeg.

Maar als je het tempo van een slak hebt, nergens meer komt en niets meer meemaakt heb je dus ook niets meer te schrijven en dat vond ik wel jammer.

Daarom heb ik besloten wat oude verhaaltjes van stal te halen en ondertussen mijn uiterste best te doen op nieuw materiaal.
En ik begin met camping The Happy Hen!

The Happy Hen is de grote gezellige camping in het weiland. (ergens op deze site staat een foto-impressie van de camping)
Aan het hoofd staat Bruce Almighty, de enorme Brahma haan.
Hij is gevaarlijk en nietsontziend maar in zijn hartje is het een onzeker ventje en hij is niet zo heel slim.
Hij regeert (met niet zo’n vaste hand) over een wisselende groep kippen (Brahma’s, Barnevelders en Zijdehoendertjes) en een heleboel verschillende konijnen.

In de wintermaanden plegen zij onderhoud aan de camping; er wordt geschilderd, reparaties verricht, programma’s geschreven voor de kindermiddagen, zwembad leeggepompt enz.
In de zomermaanden hebben ze gasten en beleven allerlei avonturen.

Ik ga verder waar ik gebleven was vóór mijn writers block!