Anastacia is blijven leven en haar zelfvertrouwen groeit net zo hard als het kippenvel op haar wond. Er zitten nog geen veren op maar het is verbazingwekkend mooi geheeld.
De dagen na de aanslag was er van het kwieke kipje weinig over.
Ze sliep apart in het leghok en wilde niemand zien.
Bruce wist niet wat hij met haar aan moest.
Hij wilde haar al zijn liefde en bescherming bieden maar aan liefde moest Annie niet denken nu de hele bovenkant van haar rug open lag en die bescherming kwam duidelijk te laat.
Gelukkig zag Bruce in dat hij haar beter met rust kon laten. Vanaf dat  moment zorgde hij dat er bij het eten genoeg overbleef voor het trieste kipje dat steeds als laatste aan tafel kwam.
En langzamerhand trok de wond dicht en kwam er weer een sparkeling in haar kraaloogjes.
Ze stapt weer met vlotte tred door het weiland en eet weer gewoon mee.
Het is ook een beetje feest want op een maislandje hiernaast is de maaier een hele baan langs de rand vergeten.
Daar pluk ik letterlijk de vruchten van en de beesten vinden het heerlijk.

En er zijn nog twee meisjes die dat smullen vinden; Mix&Match.
Dat zijn inmiddels prachtige grote cavia's geworden.
Toen ik ze kreeg konden  ze in een dichte hand en ik zette ze in een kooi en bracht ze elke dag lekkere hapjes.
Maar het gewenste gefluit bleef uit en ik had ook het idee dat ze elkaar niet aardig vonden. Ze zaten elk aan een kant van de kooi stug onder een berg hooi te zwijgen.
Ja dat weet je niet hè? Je zet zomaar 2 zusjes bij elkaar zonder te vragen of ze elkaar wel mogen. En soms klikt het gewoon niet.
En ik ben ook niet van het knuffelen met de beesten.
Cavia's krijg je tam door ze vaak op te pakken maar dat wil ik niet met mijn beesten. Ik probeer een  zo normaal mogelijk leven voor ze na te bootsen.
Beesten gaan hier niet op schoot of op de bank en mogen gewoon vies worden. Ik vind het leuk om  naar ze te kijken, niet vasthouden.
Ik borstel de honden alleen omdat ze anders na een tijdje niet meer kunnen lopen.

Vorige week heb ik Mix&Match losgelaten in een afgezet deel van de schuur. Daar heb ik een speeltuin voor ze gemaakt met hutjes, boomstronken en een hooiberg. En maiskolven dus en een plag gras.
Een lol dat ze hebben! Gillend en fluitend van de lol zwerven ze door hun grote hok en zitten gezellig samen onder het boomschorshuisje of in de hooiberg. Ze zijn ook ineens vriendinnen. Roepen elkaar als ik hapjes uitdeel enzo.

Soms hebben zussen ruimte nodig.